«Το να είσαι πρόσφυγας δεν είναι ψυχολογικό φαινόμενο αλλά πολιτικό (1) [ή κοινωνικοπολιτικό (2)]. Οποισδήποτε άνθρωπος, ανεξάρτητα από τις δυνατότητες ή αδυναμίες του, μπορεί να γίνει πρόσφυγας εξαιτίας συγκεκριμένων εξωτερικών συνθηκών, καταστροφικών γεγονότων που υπαγορεύονται από πολιτικούς παράγοντες», περιγράφει επαγγελματίας Ψυχικής Υγείας, με πολύχρονη εμπειρία με μετανάστες και πρόσφυγες, που εργαζόταν ως σύμβουλος στα Ηνωμένα Έθνη, στον ΔΟΜ (Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης) και άλλους διεθνείς οργανισμούς (1), (2).

Να σχολιάσω, ότι, το να γίνεις πρόσφυγας είναι σαφώς πολιτικό θέμα αλλά το να παραμείνεις πρόσφυγας είναι και ταξικό θέμα, συναντήσαμε φτωχούς πρόσφυγες στα camps, αυτή είναι η μη τεκμηριωμένη προσωπική μου εντύπωση και όχι μόνο η δική μου.

«Οι ψυχολογικές συνέπειες από όλα αυτά τα καταστροφικά γεγονότα επηρεάζουν τον κάθε πρόσφυγα με τρόπους που είναι ιδιαίτερα προσωπικοί (σχετίζεται με την προσωπική ιστορία του καθενός αλλά και την μοναδική ψυχοσύνθεσή του), αλλά και απρόσωποι (σχετίζεται με λόγους έξω από τον εαυτό, όπως αναφέρθηκε παραπάνω), διαπροσωπικοί (αν είναι μόνος ή με την οικογένειά του), συλλογικοί και κοινωνικοί.» (1), (2).
Continue reading “Πρόσφυγες: ειδική κατηγορία ανθρώπων ‘εκπληκτικής ανθεκτικότητας’;” →