Γιατί οι Σύριοι φεύγουν από τη χώρα τους και δεν κάθονται να πολεμήσουν;
Για εμάς δεν είναι αυτό το πραγματικό ερώτημα. Το βασικό θέμα είναι να αναζητήσουμε τους λόγους για τους οποίους αναγκάζονται να φύγουν. Ο πόλεμος στη Συρία ξεκίνησε πριν περίπου τέσσερα χρόνια με αφορμή τη σύλληψη και το βασανισμό από την αστυνομία μιας ομάδας παιδιών επειδή έγραψαν αντικυβερνητικά συνθήματα στους τοίχους ενός σχολείου. Ακολούθησαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον του καθεστώτος του Ασσάντ σε πολλές πόλεις της χώρας οι οποίες καταστέλλονταν από τις κυβερνητικές δυνάμεις με βία και με αρκετά θύματα. Οι αντιφρονούντες σχημάτισαν αντάρτικες ομάδες για να αμυνθούν και πολύ γρήγορα η χώρα βυθίστηκε σε έναν αιματηρό εμφύλιο με περισσότερα από 200 χιλιάδες θύματα μέσα σε τέσσερα χρόνια. Το χειρότερο, ίσως, είναι ότι ο πόλεμος αυτός δεν είναι απλά μια μάχη μεταξύ αυτών που υποστηρίζουν τον Ασσάντ και των ανταρτών, αλλά έχει αποκτήσει έντονη θρησκευτική χροιά και έχει διαμορφωθεί σε πόλεμο μεταξύ δύο κυρίαρχων σεκτών, των Αλαβιτών και των Σουνιτών με αποτέλεσμα να αποκτήσει ενδιαφέρον και για άλλες αραβικές χώρες, ενώ η εμπλοκή των τζιχαντιστών περιπλέκει τη διαμάχη ακόμα περισσότερο. Χωρίς να έχουν κάποια ανάμιξη σε αυτή την τρέλα, οι Σύριοι πολίτες αντιμετωπίζουν καθημερινά βομβαρδισμούς, χημικά όπλα, απαγωγές, δολοφονίες, βασανισμούς, βιασμούς, άρνηση πρόσβασης σε τροφή και νερό. Ο εμφύλιος, όμως, συνεχίζεται διότι οι αμερικανικές, ρωσικές και ευρωπαϊκές βιομηχανίες όπλων θησαυρίζουν πουλώντας όπλα σε όλους. Σε αυτή την κατάσταση, λοιπόν, δεν τίθεται θέμα υπεράσπισης της χώρας από εξωτερικούς εχθρούς ούτε καν αντίστασης ενάντια σε ένα αυταρχικό καθεστώς όπως αυτό του Ασσάντ, οπότε η μοναδική διέξοδος από αυτή τη σφαγή είναι η μετανάστευση.
Γιατί να τους βοηθήσουμε εμείς;
Γιατί οι Σύριοι πρόσφυγες είναι εργάτες όπως εμείς και στον αγώνα μας για επιβίωση μάς ενώνουν περισσότερα από όσα θα βρίσκαμε στους Έλληνες εφοπλιστές που διακινούν όπλα προς τη Συρία. Γιατί οι πλουτοκράτες δεν ξεχωρίζουν Έλληνες και ξένους ή χριστιανούς και μουσουλμάνους· είμαστε όλοι το ίδιο αναλώσιμοι στα μάτια τους και πάντα ψάχνουν τρόπους για να μας εκμεταλλευτούν με όποιο τρόπο μπορούν. Γιατί, όπως εύκολα δημιουργήθηκε ένας πόλεμος στη Συρία, το ίδιο εύκολα μπορεί να προκύψει ένας πόλεμος στην Ελλάδα προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Γιατί η αλληλεγγύη είναι το όπλο των λαών και μόνο με αυτήν μπορούμε να έρθουμε κοντά με όσους έχουμε τα ίδια ταξικά συμφέροντα.
Δεν θα ήταν καλύτερα να αφήσουμε τις φιλανθρωπικές οργανώσεις (π.χ. Ερυθρός Σταυρός) και τις ΜΚΟ να βοηθήσουν τους πρόσφυγες; Αυτοί ξέρουν καλύτερα και έχουν τα μέσα.
Η αλήθεια είναι ότι όντως οι διεθνείς φιλανθρωπικές οργανώσεις ξέρουν καλύτερα. Όχι, όμως, πώς να βοηθήσουν ουσιαστικά τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται σε ανάγκη αλλά πώς να κερδίσουν μέσα από την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου. Σε κάθε ανθρωπιστική κρίση δύο πράγματα απασχολούν τη συντριπτική πλειοψηφία των φιλανθρωπικών οργανώσεων: πρώτον πώς θα εξασφαλίσουν περισσότερα κέρδη από την απορρόφηση κρατικών κονδυλίων και μέσα από τους εράνους που πραγματοποιούν και δεύτερον πώς θα ενισχύσουν το προφίλ τους στην κοινή γνώμη ώστε να συνεχίσουν να κατευθύνουν και να ελέγχουν τον κόσμο. Στην ουσία οι οργανώσεις αυτές εξυπηρετούν τα συμφέροντα πολυεθνικών εταιρειών, οικονομικών μεγιστάνων ή ακόμα και κρατών και ποτέ δεν είχαν στόχο να δράσουν ουσιαστικά προς την κατεύθυνση λύσης ενός προβλήματος καθώς τότε κυριολεκτικά θα έμεναν χωρίς δουλειά. Ωφελούνται από την ύπαρξη και διαιώνιση των ανθρωπιστικών κρίσεων ενώ ταυτόχρονα συνεργάζονται με τα κράτη ώστε να αποπροσανατολίζουν τους πολίτες, να εκμεταλλεύονται τα ανθρωπιστικά τους αισθήματα και να τους βυθίζουν ακόμα περισσότερο στην παθητικότητα και τον εφησυχασμό. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η παταγώδης αποτυχία των φιλανθρωπικών οργανώσεων στην Αφρική όπου παρά τα τεράστια ποσά που έχουν δαπανηθεί φαίνεται ότι η κατάσταση γίνεται χειρότερη αντί να βελτιώνεται.
Και τι θα γίνει αν πλημμυρίσει η Ευρώπη και η Ελλάδα μουσουλμάνους; Δεν είναι επικίνδυνο για το μέλλον του έθνους και της χώρας μας;
Μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχουμε από αυτούς που καλλιεργούν το θρησκευτικό και το φυλετικό μίσος παρά από τους κατατρεγμένους μετανάστες. Παρόλο που η χριστιανική θρησκεία διδάσκει την αγάπη στον πλησίον δεν είναι καθόλου παράδοξο που οι κληρικοί καλλιεργούν τον τρόμο και το μίσος προς τους μουσουλμάνους καθώς με αυτό τον τρόπο μπορούν να κρατούν ενωμένο το «ποίμνιό» τους. Δυστυχώς οι άνθρωποι ενώνονται ευκολότερα στον φόβο από ότι στην αγάπη και αυτό το έχουν καταλάβει εδώ και αρκετούς αιώνες οι θρησκευτικοί ηγέτες οπότε επενδύουν σε αυτόν. Επίσης, ενώ στην μακρόχρονη ιστορία της ανθρωπότητας η θρησκεία αποτέλεσε την αφορμή για αμέτρητους πολέμους, διωγμούς και λεηλασίες δεν ήταν ποτέ το εχέγγυο για την υλική ευημερία του ατόμου/πιστού. Ακόμα και στα χρόνια της κατοχής από τους Τούρκους ο φτωχός χριστιανός δεν διέφερε σε τίποτα από τον φτωχό μουσουλμάνο, ενώ ο πλούσιος χριστιανός είχε εξουσία τόσο στον πρώτο όσο και στον δεύτερο. Το ζήτημα είναι πάλι ταξικό. Δεν κινδυνεύουμε από τους φτωχούς κατατρεγμένους Σύριους γιατί αυτοί έχουν τις ίδιες ανησυχίες και προβλήματα με εμάς.
Αφού η Γερμανία αποφάσισε να παραχωρήσει άσυλο στους πρόσφυγες γιατί δεν τους αφήνουν να ταξιδέψουν αεροπορικώς ώστε να φύγουν άμεσα, με πολύ λιγότερα έξοδα και χωρίς να ταλαιπωρούνται;
Καταρχήν χρειάζεται να εξετάσουμε τους λόγους για τους οποίους ξαφνικά το Γερμανικό κράτος αποφάσισε την παροχή ασύλου στους πρόσφυγες ενώ επί μήνες επεδείκνυε εγκληματική αδιαφορία για τους πνιγμούς των προσφύγων και μεταναστών και τα όσα γίνονται στη Μεσόγειο. Δεν είναι μόνο ότι προσπαθεί να επιδείξει ένα ανθρωπιστικό προσωπείο μετά την ηγεμονική τακτική στην ΕΕ, αλλά κυρίως ότι οι πρόσφυγες και οι μετανάστες θα αποτελέσουν το αυριανό εργατικό δυναμικό της χώρας. Η αγορά εργασίας στη Γερμανία βρίσκεται σε άνοδο και οι εργαζόμενοι μετά βίας επαρκούν για να καλύψουν τις τωρινές ανάγκες ενώ υπολογίζεται ότι μέχρι το 2025 θα χρειαστεί επιπλέον περισσότερους από 6,5 εκατομμύρια εργαζόμενους. Για ακόμα μια φορά, λοιπόν, οι ανάγκες των καπιταλιστών καθορίζουν την πολιτική ενός κράτους και όχι οι κοινωνικές ανάγκες. Αυτό, όμως, δεν φαίνεται να εξηγεί τους λόγους για τους οποίους δεν τους προωθούν αεροπορικώς και τους υποβάλουν σε αμέτρητες κακουχίες και απίστευτη ταλαιπωρία μέχρι να φτάσουν οδικώς (πολλές φορές ακόμα και πεζή) στον προορισμό τους. Νομικά, αυτό εξηγείται από μια απίθανη ντιρεκτίβα της ΕΕ η οποία ουσιαστικά δεν επιτρέπει στους πρόσφυγες να ανεβούν στο αεροπλάνο αν δεν έχουν βίζα. Και γιατί δεν τους δίνουν κάποιου είδους βίζα για να ταξιδέψουν; Γιατί οι πρόσφυγες αποτελούν πηγή κέρδους για τη μαφία (τους δουλεμπόρους, τους διακινητές και τις συμμορίες) και το κράτος. Είναι χαρακτηριστικό ότι η επιλογή της Ειδομένης ως σημείο προώθησης των προσφύγων στην Δυτική Ευρώπη (και όχι για παράδειγμα μέσω της Ηγουμενίτσας με πλοίο προς την Ιταλία) έγινε με βάση τις επιταγές της ελληνικής και αλβανικής μαφίας.
Το Ελληνικό κράτος τι κάνει; Γιατί δεν διευκολύνει τους πρόσφυγες να κατευθυνθούν προς τον προορισμό τους;
Αναφέρθηκαν πιο πάνω λίγα πράγματα για το ρόλο του κράτους και τις σχέσεις του με τη μαφία στη διακίνηση των προσφύγων και μεταναστών. Στην πραγματικότητα ο ρόλος του κράτους δεν είναι να διευκολύνει τους πρόσφυγες να μεταβούν στον προορισμό τους αλλά να τους βάζει επιπλέον εμπόδια με αντισταθμιστικά οφέλη για τη μαφία. Για παράδειγμα, η ανύψωση του φράχτη στον Έβρο δυσκόλεψε την χερσαία διάβαση των συνόρων με αποτέλεσμα να αυξηθεί κατά 50% (από 800 σε 1200 ευρώ) η «ταρίφα μεταφοράς με φουσκωτό από την Τουρκία στη Σάμο». Επίσης, είναι πρόσφατο το γεγονός όπου το ελληνικό κράτος ναύλωσε πλοίο για να μεταφέρει πρόσφυγες από τα νησιά του Αιγαίου στη Θεσσαλονίκη και όμως τελικά οι πρόσφυγες χρειάστηκε να πληρώσουν τα ναύλα τους (60 ευρώ το κεφάλι) ενώ εν πλώ αποφασίστηκε να αγκυροβολήσει στον Πειραιά – προφανώς γιατί η διαδρομή μέχρι την Ειδομένη είναι μεγαλύτερη και θα έχουν περισσότερες ευκαιρίες οι καιροσκόποι να τους ξεζουμίσουν. Στη Μυτιλήνη η καταγραφή προχωρά με εξαιρετικά βραδείς ρυθμούς ελλείψει προσωπικού, ενώ οι ντόπιοι καιροσκόποι θησαυρίζουν καθώς πουλάνε σε εξωφρενικές τιμές τα προϊόντα τους.
Τι μπορούμε να κάνουμε;
Το προφανές είναι να βοηθήσουμε άμεσα με όποιον τρόπο μπορούμε τους μετανάστες. Το Κοινωνικό Ιατρείο Φαρμακείο Αλληλεγγύης Δράμας (ΚΙΦΑ) οργανώνει συχνές αποστολές αλληλεγγύης προς την Ειδομένη μεταφέροντας φάρμακα, είδη ρουχισμού και είδη πρώτης ανάγκης. Συγκεκριμένα όλο το επόμενο διάστημα συγκεντρώνουμε κρουασάν, μπάρες δημητριακών, παστέλια, ατομικούς χυμούς, παιδικό γάλα (προτιμούνται οι ατομικές συσκευασίες ), έτοιμες βρεφικές-παιδικές τροφές, γάλα εβαπορέ (μικρές μερίδες κατά προτίμηση), χαρτί υγείας, πάνες για μωρά, σερβιέτες, μωρομάντηλα, οδοντόκρεμες-οδοντόβουρτσες, ατομικά σαπούνια, εμφιαλωμένο νερό (500 ml, φάρμακα, όπως αντιβιοτικά, αντιβηχικά σιρόπια, αντιφλεγμονώδη, κτλ), ρούχα(πλυμένα και περιποιημένα), αδιάβροχα, ομπρέλες, τέντες, υπνόσακοι, διάφορα τρόφιμα (μακαρόνια, ρύζι, κονσέρβες) στο ΚΙΦΑ, στο καφέ-βιβλιοπωλείο Συνεργείο (Παπαδιαμάντη 9 – Αγ.Βαρβάρα), στην Οικολογική Κίνηση (Χατζηανέστη 13), στο Electronet Κυνιαζόπουλος (Γρανικού 4), στο Ονειροτεχνείο (Αδριανουπόλεως 8) και στην πλατεία Ελευθερίας Δευτέρα & Τετάρτη 10πμ-1μμ, Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή 6μμ-9μμ. Επόμενη προγραμματισμένη αποστολή στις 27 Σεπτεμβρίουματισμένη αποστολή στις 27 Σεπτεμβρίου
Το πιο ουσιαστικό, όμως, είναι να αγωνιστούμε ενάντια στον εκφασισμό της κοινωνίας. Ενάντια σε όλους τους λόγους που οδηγούν ανθρώπους να παρατάνε τις ζωές τους και να μπαίνουν με τα παιδιά τους αγκαλιά σε μία βάρκα για να διασχίσουν το Αιγαίο. Ενάντια σε όλους αυτούς που λένε «αν σας αρέσουν οι μετανάστες να τους πάρετε σπίτια σας» και σε όλους αυτούς που βγάζουν την φασιστική τους χολή ενάντια στους περισσότερο αδύναμους και κατατρεγμένους.
——————————
Το Κοινωνικό Ιατρείο-Φαρμακείο Αλληλεγγύης Δράμας λειτουργεί από το Φεβρουάριο 2012 και από το Σεπτέμβριο 2014 στεγάζεται στην Αγ. Σοφίας 1 (πάνω από την τουλούμπα).
Την 1η Τετάρτη κάθε μήνα πραγματοποιείται συνέλευση των μελών του ΚΙΦΑ και την τελευταία Τετάρτη κάθε μήνα πραγματοποιείται συνέλευση για τα θέματα της Γραμματείας του ΚΙΦΑ. Στις συνελεύσεις συναποφασίζεται η λειτουργία και οι δράσεις του ΚΙΦΑ και είναι ανοιχτές για όλους.
email: kifadramas@gmail.com
Για πληρέστερη ενημέρωση σχετικά με τις δραστηριότητες των συμμετεχόντων στο ΚΙΦΑ γίνετε μέλος του Facebook group http://www.facebook.com/groups/kifadramas/
http://www.kifadramas.gr/